เวลาหายไปไหน?

อย่า อย่า ขอร้องล่ะ อย่านึกว่าเราจะตอบว่า อยู่ในขวดแก้ว 

(ชื่อหนังสือ"เวลาในขวดแก้ว"  ไงล่ะ ดังมาก แต่เราไม่ได้อ่านหรอก แฮ่ะ แฮ่ะ)

หนังสือรออ่านบางเรื่อง รอมาหลายเดือนแล้ว  "เชอร์ล็อคโฮล์ม"  (ขวาสุดประมาณ  4 ปี)

Cr ภาพและเรื่องโดย วาสนา วงศ์ชัยประเสริฐ

จั่วหัวเรื่องเท่ๆไปงั้นแหละ แค่จะบอกว่า มีหนังสือรอเราอ่านที่บ้านอีกบานเลย

กลุ้มนะเนี่ย... เช้ามืดก็รีบออกรถไปทำงาน ค่ำกลับถึงบ้าน (แบบไม่ไปโต๋เต๋ตุ๊ดตู่ที่ไหนเลยนะ) ก็เหนื่อยไม่อยากทำอะไรแล้ว หนังสือพิมพ์อ่านได้ 1 หน้าไม่เกินหน้า 3 ก็ต้องวาง เพื่อดูหนังเคเบิลต่อ นั่งหลับๆตื่นๆดู (จะทรมานทำไม) นั่งหลับนั่นแหละ  ตั้งใจว่าจะอ่านหนังสือ (ที่กองสุมๆอยู่ข้างเตียง ปลายเตียง บนโต๊ะ ในตู้ ในลิ้นชักตามที่จะซุกและสุมไว้ได้) ก่อนนอนมา 7 เดือนแล้ว ทำไม่ได้เลย

ดูหนังสืบสวน หนังอาชญากรรมจบประมาณสี่ทุ่มกว่า จะง่วงจนหัวทิ่มแล้วค่อยไปอาบน้ำ คราวนี้นึกว่าจะอ่านได้ก็เหลวอีก หลับทั้งที่ถือหนังสือคามือไว้เลย

โอ้ ! OMG (oh! my god จะย่อทำไม) ข้าน้อยจะทำประการใดดี ?

คราวนี้ต้องโดนข้อหา ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด เป็นแน่แท้

มีใครจัดเวลาเก่งๆบ้างไหม ช่วย give me your hand หน่อยเถอะ นึกว่าสงสารหนังสือกองพะเนินที่นอนอาบฝุ่น ถูกทอดทิ้ง (รอการถูกอ่านจากเจ้าของมาชาติเศษจนจะเข้าชาติหน้าอยู่แล้ว)ด้วยเถอะ 

ใครช่วยได้..ขอให้ร่ำ ขอให้รวย ขอให้สวย ขอให้หล่อ ขอให้เป็นตัวจริง ไม่เป็นสแตนอินของใคร โย้ว โย่ว....

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่านอนอ่านหนังสือ ให้นั่งอ่านเสียดีๆ จะเอาตัวรอดได้